Horen met twee CI’s – de brief

Hij is de deur uit. De brief naar mijn zorgverzekeraar waarmee ik hoop in aanmerking te komen voor een vergoeding van een tweede cochleair implantaat (CI). Ik heb ‘m zorgvuldig geschreven, herlezen en laten redigeren. En nu ligt-ie in het postvakje of op het bureau van een of meerdere medewerkers om beoordeeld te worden. In grote spanning en met veel hoop wacht ik hun reactie af.

Advertentie

Horen met twee CI’s – de motivatie

Horen met twee oren, dat klinkt normaal en dat is het ook. Nou ja, voor de meeste mensen dan. Tot mijn achttiende was dit voor mij niet anders, toen hoorde ook ik gewoon normaal met twee oren. Maar, daar kwam verandering in. Lang verhaal kort: ik werd in een periode van twaalf jaar langzaam doof, en maakte een hobbelige reis van kleine, bijna onzichtbare hoortoestelletjes in het oor naar krachtige, opvallende toestellen achter het oor. En rond mijn dertigste, zwaar slechthorend, strandde ik op het eindstation der hooroplossingen: een cochleair implantaat. In de audiologische volksmond ook wel CI. Een geweldig staaltje vernuft, waar ik inmiddels al zes jaar weer dankbaar mee kan horen.

Spraakverstaan in groepen

Toen ik net mijn CI had, was ik vooral bezig met opnieuw leren horen, en dat ging gelukkig al vrij snel heel goed. Zeker in één-op-één situaties kon ik de ander bijna 100% verstaan. Maar op een gegeven moment had ik wel het maximale uit mijn CI gehaald. En dat betekent dat ik vooral tijdens vergaderingen, in workshops of bijvoorbeeld in grote kringgesprekken met mijn toneelgroep, nog moeite had om alles te verstaan.

Kort filmpje over mijn CI-ervaringen