Een onderhoudend gesprek voeren, het betreffende interview opnemen, het daarna afluisteren en dan nagenoeg alles terug kunnen horen. Klinkt als muziek in de oren voor iemand die nauwelijks in staat is om te horen wanneer ze geroepen wordt, op amper twee meter afstand. En hoewel ik het ontzettend leuk en interessant vond om te ontdekken wat iemand beweegt en me volledig te laten onderdompelen in zijn of haar kennis en levenservaring, kon ik het interviewen beter aan anderen over laten. Want goed luisteren met een oor dat niet meer mee wilt werken, is knap lastig. Maar toen kreeg ik een nieuw oor…
Eind 2013 leek het me, na ruim zes maanden, weer eens tijd om een oude liefde op te pakken. En zo ging ik bepakt met een noteblok, pen en opnameapparaat op bezoek bij een sociaal psycholoog. Waar begin ik aan? Ik zag mijn spiegelbeeld in de lift en sprak mezelf wat bemoedigende woordjes toe. Het ging waanzinnig goed; ik kon bijna alles volgen wat de beste man zei. Tegelijkertijd had ik moeite om me te concentreren omdat mijn gedachten sprongetjes van geluk maakten: ik versta dit gewoon!
Met klamme handen kwam ik terug op mijn werkplek. Nu nog het echte werk: een uur aan opnamemateriaal terugluisteren en in spanning afwachten wat ik daar daadwerkelijk van kan breien en vooral: horen. Ik plugde het snoertje in mijn CI, drukte op PLAY en het volgende half uur zat ik een potje te grienen achter mijn computer. Want ik kreeg alles haarscherp binnen. Het was niet meer nodig om één zin tien keer terug te luisteren met MAXIMAAL volume, ik hoefde niet meer gefrustreerd de handdoek in de ring te gooien; ik kon aan de slag.
Als je benieuwd bent wat het resultaat is geworden, lees dan het interview ‘Als je wilt begrijpen waarom mensen doen wat ze doen, dan moet je vergelijken’
Zo mag ik het horen! 