Adempauze

Er gaat niets boven een geestverruimend stukje rennen op z’n tijd. Zeker als het zonnetje schijnt en de stoeptegels droog zijn. Het kwam weinig voor de afgelopen maand. Maar na vijf opeenvolgende dagen van stralend weer had ik geen geldig excuus meer om niet in mijn hardloopschoenen te klimmen.

En dus ging ik eropuit om mijn hoofd leeg te maken en mijn conditie weer een boost te geven. Het was voor het eerst dat ik ging rennen met mijn Neptune. Even een reclameboodschap tussendoor: Het sporten met de Neptune is een uitkomst. Je klikt hem waar je maar wilt: in je haar(band), aan je shirtje of arm en je kunt los! En je kunt er dus ook een MP3 speler op aansluiten. Dit laatste heb ik overigens nog niet geprobeerd, maar dat komt nog!

Na een kleine 20 minuten joggen moest ik echt even stoppen. Niet dat ik moe was, hoewel je voor een functionele pauze natuurlijk niet per sé moe hoeft te zijn. Ik naderde een grote begraafplaats en het was daar alles behalve doodstil. Integendeel, ik hoorde zoveel geluiden dat ik automatisch vaart minderde en stapvoets verder ging om te kunnen genieten van al deze auditieve indrukken. Ik hoorde vogels, eenden, ganzen (wat kunnen die krijsen!) het ruisen van de wind en het spetteren van water.

Deze momenten zijn goud waard. Want ondertussen gaat het leven gewoon door en word ik soms opgeslokt door alledaagse dingen. Maar het ervaren van geluid is nog lang niet normaal of vanzelfsprekend voor mij. Ik ben blij dat ik daar af en toe een pauze voor kan nemen en van mag genieten.

Verwachtingen

Over het algemeen moet je niet teveel bezig zijn met wat andere mensen van je denken of vinden, maar deze keer maak ik graag een uitzondering. Het is namelijk erg grappig om te ontdekken wat anderen voor verwachtingen hebben ten aanzien van mijn Cochleair Implantaat (CI) en hoe het nu met mij zou gaan. Ik heb het al eerder over mijn eigen verwachtingen gehad, die waren voor het begin nog erg laag. En zo dacht mijn omgeving er dus ook over…

UITERLIJK EN INNERLIJK
Om te beginnen is het fascinerend hoe de eerste ontmoetingen gaan. Mensen die ik na de operatie of aansluiting weer voor het eerst zie, komen allemaal op eenzelfde soort manier op me af. Ze kijken eerst heel ernstig en afwachtend om vervolgens over te gaan tot complete verbazing “Maar Fran, wat zie je er goed uit?!” Het is natuurlijk ook geen kattenpis om in je hoofd geboord te worden, dus ik kan me wel voorstellen dat men verwacht dat ik er op z’n minst ziek, zwak of misselijk uitzie. Als ik dan fraai opgemaakt, gekapt en gekleed ten tonele verschijn, is dat verrassend. (Eerlijkheidshalve moet ik zeggen, dat de meeste mensen mij niet in de eerste week na de operatie hebben gezien. Toen was ik niet bepaald op mijn Paasbest…)

OEFENEN EN COMMUNICEREN

Ook in mijn communicatie schets ik de nodige verbazing. Zo was een vriendinnetje bijvoorbeeld erg verbaasd dat ik zo normaal praat. Die had toch op zijn minst verwacht dat ik heel bizar zou klinken, omdat ik mezelf misschien buitengewoon vreemd hoor? Tijdens het oefenen hoor ik mijn juffen vaak “Nou Fran, wat goed!” of “Ja wéér goed” zeggen. Daardoor vermoed ik, dat ik beter scoor dan men aanvankelijk dacht. Anderzijds kijken sommige mensen ook weer vreemd op wanneer ik om herhaling vraag. Werkt dat ding nou niet? Zie ik ze dan denken. Zouden zij dan verwachten dat ik gelijk 100% goed hoor? Maar misschien denk ik teveel voor anderen 😉

GELUIDEN UIT DE OUDE DOOS
Deze week viel mij het volgende op: wat zuchten mensen vaak! In de trein, op kantoor en in gezelschap. Overal lopen mensen te zuchten. Zijn we een ontevreden volk, of is het een vorm van verlichting? Vroeger moest ik het op TV opmaken uit de ondertiteling “LUDO ZUCHT” en dan was er inmiddels al iemand anders in beeld. Nu kan ik dus qua gezucht weer volledig vertrouwen op mijn eigen gehoor. Maar, laat het geen motivatie zijn om vaker te gaan zuchten hoor 😉

PUMP UP THE VOLUME
Had ik al gezegd dat mijn CI beschikt over drie programma’s? Die programma’s blijven in ontwikkeling en de audioloog verandert daar steeds iets aan. Ik heb nu nog drie dezelfde programma’s gekregen, alleen is ieder programma iets sterker. Ik kan mijn oor dus opvoeren! In het begin lijkt het dan hard, maar daar wen ik aan. Op die manier kan mijn gehoorzenuw langzaam wennen en opbouwen en zal ik steeds meer geluid ervaren. Vandaag heb ik ‘m op 3 gezet en als ik dan bijvoorbeeld op babybezoek ga, zet ik ‘m iets zachter 😉

Mondeling Examen

De afgelopen week ben ik begonnen met revalideren. En dat betekent: elke dag een klein examen afleggen. Althans, zo voelt dat voor mij. Want we moeten natuurlijk wel presteren. Ik heb verschillende vriendinnetjes ingeroosterd om mijn (strenge) juf te spelen, een rol die hun op het lijf is geschreven lijkt het wel. En wat een pedagogisch improvisatietalent! Elke oefening wordt al snel naar eigen smaak aangepast of aangevuld.

BOODSCHAPPENLIJSTJE
Zo trap ik in het weekend af met de eerste oefening: verschillende soorten fruit. Mijn juf noemt diverse soorten fruit en ik moet raden (zonder liplezen of spraakafzien!) welke soorten ze heeft gezegd. Dit gaat, op de meloenen, citroenen en limoenen na, vrij goed! De lat wordt al gauw hoger gelegd in de vorm van boodschappenlijstjes. Mijn juf vliegt kris kras door haar virtuele Albert Heijn en strooit met droge kruidenierswaren: Pindakaas, Chardonnay en Larie. Ehhh Larie??? Nee, olie, nee, wasabi, nee, sali, Ohhhhhhhh BROWNIE! Potverdrie, hoe is het nou mogelijk dat ik mijn favoriete versnapering niet versta??

ZAGEN OP DE GANG
Tussen de oefeningen door moet er natuurlijk ook gewoon gewerkt worden. Het is mijn eerste week op kantoor, na aansluiting van mijn CI. En uiteraard ga ik ook hier weer op een auditieve ontdekkingsreis. Mijn collega’s zijn reuze benieuwd hoe het met me gaat als ik de kamer binnenloop. Honderduit vertel ik over mijn ervaringen en het leuke is, ik kan al meer opvangen van wat ze terugzeggen! Als ik me installeer achter mijn bureau hoor ik ineens een kabaal op de gang. Het lijkt wel alsof er een paar houthakkers bomen aan het zagen zijn. Maar dat lijkt me niet realistisch, dus ik kijk even om me heen welke handeling gelijktijdig verloopt met het geluid van de zaagmachines. En daar zie ik het! Mijn collega is aan het scrollen met haar muis…

GELUIDEN UIT DE OUDE DOOS
Ook deze week stond weer bol van de nostalgische geluiden, onder andere: het tikken van mijn sleutels tegen het slot als ik fiets, de waarschuwingsgeluiden van trams en stoplichten, de druppels van mijn lekkende kraan, het kraken van chipjes als iemand naast mij eet, piepjes van het pinapparaat, het gesmak en gesnor van mijn kat, heel veel pratende mensen in de trein (ik versta ze nu nog niet, maar hoor ze dus al wel!) Het is teveel om op te noemen, ik denk dat ik hier mijn wekelijkse vaste rubriek van ga maken 🙂

Ik mag wel zeggen dat ik mijn eerste mondelinge examenweek heel goed af heb gesloten. Dat komt ook vooral door mijn lieve juffen. Zij hebben me heel goed geholpen en pluimen gegeven. En ze waren verbaasd hoe goed het al gaat. Zelf ben ik heel kritisch en wil ik alles gelijk 100% goed doen, maar dat kan natuurlijk niet. Daarom ben ik heel blij dat mijn coaches me op het hart drukken dat ik nog maar één week ben begonnen en nu al veel resultaat boek. Op naar de volgende toetsten!

Wittebroodsweek

Als er één ding is dat ik heb ondervonden deze week, dan is het wel het volgende: de manier waarop je iets ervaart, STAAT of VALT met je mindset. Ik had in mijn vorige blog al gezegd, dat mijn verwachtingen voor de eerste week laag waren. Ik had mezelf voorgenomen dat ik niet zou oordelen over de kwaliteit of het soort geluid dat mijn Cochleair Implantaat (CI) produceert en dat ik mijn focus zou leggen op: alles wat ik beter of meer hoor dan hiervoor, is mooi meegenomen. Met deze invalshoek heb ik een fantastische eerste week gehad! Ik zal me beperken tot een paar hoogtepunten…

SPECIAL AGENT SMITH
Op zondagmiddag zat ik op een terras, het was heerlijk weer. We hadden zojuist een prachtige wandeling gemaakt in de Oostvoornse bossen en de frisse lentegeuren opgesnoven. Een algehele zintuiglijke waarneming, want ik rook, zag én hoorde van alles wat! Opgetogen nestelde ik me in een terrasstoel en toen gebeurde het. De gesprekken van mijn eigen gezelschap schoven naar de achtergrond en plots ving ik van alle kanten buitenaardse gesprekken op. Als een verkeerd afgestelde radio drongen de stemmen mijn CI binnen. Ik kon het niet verstaan, maar voelde me bijzonder agent met geheime krachten en waande me in The Matrix.

OUDE GELUIDEN IN EEN NIEUW JASJE
Je staat er niet altijd bij stil wat je mist, totdat je het niet meer hebt. Bij een slecht gehoor gaat dat vooral op bij spraak. Je verstaat mensen (plots) niet meer en dat mis je. Bij sommige geluiden is dat een ander verhaal. Je vergeet gewoon dat bepaalde dingen geluid maken. Dit natuurlijk tot grote ergernis van je omgeving “Moet dat nou zo hard met die krant omslaan?”. Een greep uit een aantal geluiden uit de oude doos: parfumverstuiver, muisklikken, krant omslaan (doe ik nu véél zachter) sloffen met je voeten, ruisen van bladeren, schuren van broekspijpen wanneer je loopt. Ik heb het allemaal gehoord!

OORSTRELENDE MEREL
Het hoogtepunt van mijn week had ik gistermiddag. Mijn werkdag zat er op, het was tijd voor een glas wijn in de tuin. De warme zon scheen op mijn bolletje en toen schonk Moeder Natuur mij een prachtig concert met als hoofdact: een zingende merel. Het was geen elektrische merel, zoals ik ze al eerder had gehoord. Nee, dit keer hoorde ik het precies zoals vroeger. Elke toon en de gehele melodie van het zingende beestje streelde mijn gehoor. Het leek wel alsof het vogeltje op mijn schouder zat en zei: daar ben ik weer, heb je me gemist? Nou dat had ik! Waterlanders stroomde over mijn wangen.

2.0
Ik wil maar even benadrukken, dat het CI een bijzonder staaltje vernuft is. En het is voortdurend in ontwikkeling. Nu klinken veel dingen nog heel gek en digitaal/buitenaards, maar ik hoor al véél meer en ook anders dan een week geleden. Vanmiddag ga ik weer naar Erasmus MC en dan wacht mij de volgende ronde. Het toverdoosje wordt opgevoerd d.m.v. software en ik krijg oefeningen voor mijn training mee. Dus het wordt alleen nog maar beter kan ik voorzichtig zeggen. Wordt vervolgd!