Adempauze

Er gaat niets boven een geestverruimend stukje rennen op z’n tijd. Zeker als het zonnetje schijnt en de stoeptegels droog zijn. Het kwam weinig voor de afgelopen maand. Maar na vijf opeenvolgende dagen van stralend weer had ik geen geldig excuus meer om niet in mijn hardloopschoenen te klimmen.

En dus ging ik eropuit om mijn hoofd leeg te maken en mijn conditie weer een boost te geven. Het was voor het eerst dat ik ging rennen met mijn Neptune. Even een reclameboodschap tussendoor: Het sporten met de Neptune is een uitkomst. Je klikt hem waar je maar wilt: in je haar(band), aan je shirtje of arm en je kunt los! En je kunt er dus ook een MP3 speler op aansluiten. Dit laatste heb ik overigens nog niet geprobeerd, maar dat komt nog!

Na een kleine 20 minuten joggen moest ik echt even stoppen. Niet dat ik moe was, hoewel je voor een functionele pauze natuurlijk niet per sé moe hoeft te zijn. Ik naderde een grote begraafplaats en het was daar alles behalve doodstil. Integendeel, ik hoorde zoveel geluiden dat ik automatisch vaart minderde en stapvoets verder ging om te kunnen genieten van al deze auditieve indrukken. Ik hoorde vogels, eenden, ganzen (wat kunnen die krijsen!) het ruisen van de wind en het spetteren van water.

Deze momenten zijn goud waard. Want ondertussen gaat het leven gewoon door en word ik soms opgeslokt door alledaagse dingen. Maar het ervaren van geluid is nog lang niet normaal of vanzelfsprekend voor mij. Ik ben blij dat ik daar af en toe een pauze voor kan nemen en van mag genieten.

Advertenties

Verwachtingen

Over het algemeen moet je niet teveel bezig zijn met wat andere mensen van je denken of vinden, maar deze keer maak ik graag een uitzondering. Het is namelijk erg grappig om te ontdekken wat anderen voor verwachtingen hebben ten aanzien van mijn Cochleair Implantaat (CI) en hoe het nu met mij zou gaan. Ik heb het al eerder over mijn eigen verwachtingen gehad, die waren voor het begin nog erg laag. En zo dacht mijn omgeving er dus ook over…

UITERLIJK EN INNERLIJK
Om te beginnen is het fascinerend hoe de eerste ontmoetingen gaan. Mensen die ik na de operatie of aansluiting weer voor het eerst zie, komen allemaal op eenzelfde soort manier op me af. Ze kijken eerst heel ernstig en afwachtend om vervolgens over te gaan tot complete verbazing “Maar Fran, wat zie je er goed uit?!” Het is natuurlijk ook geen kattenpis om in je hoofd geboord te worden, dus ik kan me wel voorstellen dat men verwacht dat ik er op z’n minst ziek, zwak of misselijk uitzie. Als ik dan fraai opgemaakt, gekapt en gekleed ten tonele verschijn, is dat verrassend. (Eerlijkheidshalve moet ik zeggen, dat de meeste mensen mij niet in de eerste week na de operatie hebben gezien. Toen was ik niet bepaald op mijn Paasbest…)

OEFENEN EN COMMUNICEREN

Ook in mijn communicatie schets ik de nodige verbazing. Zo was een vriendinnetje bijvoorbeeld erg verbaasd dat ik zo normaal praat. Die had toch op zijn minst verwacht dat ik heel bizar zou klinken, omdat ik mezelf misschien buitengewoon vreemd hoor? Tijdens het oefenen hoor ik mijn juffen vaak “Nou Fran, wat goed!” of “Ja wéér goed” zeggen. Daardoor vermoed ik, dat ik beter scoor dan men aanvankelijk dacht. Anderzijds kijken sommige mensen ook weer vreemd op wanneer ik om herhaling vraag. Werkt dat ding nou niet? Zie ik ze dan denken. Zouden zij dan verwachten dat ik gelijk 100% goed hoor? Maar misschien denk ik teveel voor anderen 😉

GELUIDEN UIT DE OUDE DOOS
Deze week viel mij het volgende op: wat zuchten mensen vaak! In de trein, op kantoor en in gezelschap. Overal lopen mensen te zuchten. Zijn we een ontevreden volk, of is het een vorm van verlichting? Vroeger moest ik het op TV opmaken uit de ondertiteling “LUDO ZUCHT” en dan was er inmiddels al iemand anders in beeld. Nu kan ik dus qua gezucht weer volledig vertrouwen op mijn eigen gehoor. Maar, laat het geen motivatie zijn om vaker te gaan zuchten hoor 😉

PUMP UP THE VOLUME
Had ik al gezegd dat mijn CI beschikt over drie programma’s? Die programma’s blijven in ontwikkeling en de audioloog verandert daar steeds iets aan. Ik heb nu nog drie dezelfde programma’s gekregen, alleen is ieder programma iets sterker. Ik kan mijn oor dus opvoeren! In het begin lijkt het dan hard, maar daar wen ik aan. Op die manier kan mijn gehoorzenuw langzaam wennen en opbouwen en zal ik steeds meer geluid ervaren. Vandaag heb ik ‘m op 3 gezet en als ik dan bijvoorbeeld op babybezoek ga, zet ik ‘m iets zachter 😉