Wittebroodsweek

Als er één ding is dat ik heb ondervonden deze week, dan is het wel het volgende: de manier waarop je iets ervaart, STAAT of VALT met je mindset. Ik had in mijn vorige blog al gezegd, dat mijn verwachtingen voor de eerste week laag waren. Ik had mezelf voorgenomen dat ik niet zou oordelen over de kwaliteit of het soort geluid dat mijn Cochleair Implantaat (CI) produceert en dat ik mijn focus zou leggen op: alles wat ik beter of meer hoor dan hiervoor, is mooi meegenomen. Met deze invalshoek heb ik een fantastische eerste week gehad! Ik zal me beperken tot een paar hoogtepunten…

SPECIAL AGENT SMITH
Op zondagmiddag zat ik op een terras, het was heerlijk weer. We hadden zojuist een prachtige wandeling gemaakt in de Oostvoornse bossen en de frisse lentegeuren opgesnoven. Een algehele zintuiglijke waarneming, want ik rook, zag én hoorde van alles wat! Opgetogen nestelde ik me in een terrasstoel en toen gebeurde het. De gesprekken van mijn eigen gezelschap schoven naar de achtergrond en plots ving ik van alle kanten buitenaardse gesprekken op. Als een verkeerd afgestelde radio drongen de stemmen mijn CI binnen. Ik kon het niet verstaan, maar voelde me bijzonder agent met geheime krachten en waande me in The Matrix.

OUDE GELUIDEN IN EEN NIEUW JASJE
Je staat er niet altijd bij stil wat je mist, totdat je het niet meer hebt. Bij een slecht gehoor gaat dat vooral op bij spraak. Je verstaat mensen (plots) niet meer en dat mis je. Bij sommige geluiden is dat een ander verhaal. Je vergeet gewoon dat bepaalde dingen geluid maken. Dit natuurlijk tot grote ergernis van je omgeving “Moet dat nou zo hard met die krant omslaan?”. Een greep uit een aantal geluiden uit de oude doos: parfumverstuiver, muisklikken, krant omslaan (doe ik nu véél zachter) sloffen met je voeten, ruisen van bladeren, schuren van broekspijpen wanneer je loopt. Ik heb het allemaal gehoord!

OORSTRELENDE MEREL
Het hoogtepunt van mijn week had ik gistermiddag. Mijn werkdag zat er op, het was tijd voor een glas wijn in de tuin. De warme zon scheen op mijn bolletje en toen schonk Moeder Natuur mij een prachtig concert met als hoofdact: een zingende merel. Het was geen elektrische merel, zoals ik ze al eerder had gehoord. Nee, dit keer hoorde ik het precies zoals vroeger. Elke toon en de gehele melodie van het zingende beestje streelde mijn gehoor. Het leek wel alsof het vogeltje op mijn schouder zat en zei: daar ben ik weer, heb je me gemist? Nou dat had ik! Waterlanders stroomde over mijn wangen.

2.0
Ik wil maar even benadrukken, dat het CI een bijzonder staaltje vernuft is. En het is voortdurend in ontwikkeling. Nu klinken veel dingen nog heel gek en digitaal/buitenaards, maar ik hoor al véél meer en ook anders dan een week geleden. Vanmiddag ga ik weer naar Erasmus MC en dan wacht mij de volgende ronde. Het toverdoosje wordt opgevoerd d.m.v. software en ik krijg oefeningen voor mijn training mee. Dus het wordt alleen nog maar beter kan ik voorzichtig zeggen. Wordt vervolgd!